Μενού Καθαράς Δευτέρας - Σιφνέικη Ρεβιθάδα

Εξ ορισμού το μενού της Καθαράς Δευτέρας πρέπει να είναι impromptu.

Γι' αυτό τη λένε Καθαρά. Επειδή οι νοικοκυρές έπλεναν καλά τα τσουκάλια τους, να μην αρτήσουν την επερχόμενη νηστεία με τίποτις ξύγκια ξεχασμένα από την Απόκρεω. Αλλά αν το τσουκάλι είναι για μούλιασμα στην αλισίβα, τι φαΐ να μαγειρέψεις;

Μεζεδάκια. Σαν ένα όμορφο, ανοιξιάτικο πικ-νικ

Μενού της Καθαράς Δευτέρας 2015



Σιφνέικη Ρεβιθάδα (ακολουθεί η συνταγή)

Ρυζότο με μελάνι

Σουπιές σπανάκι

Ανάμεικτα θαλασσινά κρασάτα

Πατατοσαλάτα ελληνική

Μαρουλοσαλάτα

Ντοματοσαλάτα

Τουρσί ανάμικτο (κουνουπίδι, καρότο, σέλινο, ντομάτα, ραπάνι)

Βολβοί ξυδάτοι

Ταραμοσαλάτα

Μελιτζανοσαλάτα

Λαγάνες

Σιφνέικη Ρεβιθάδα
παραδοσιακή συνταγή από τη Σίφνο
της κ. Μαρίας Αποστολοπούλου


Μερίδες: 6

Χρόνος: 6 ώρες + 12 ώρες προετοιμασία

Υλικά:

3 φλιτζάνια ρεβίθια
1 1/2 κουταλάκι του γλυκού σόδα μαγειρική
1 μικρό κρεμμύδι, ψιλοκομμένο
2 φύλλα δάφνης
3/4 του φλιτζανιού ελαιόλαδο
αλάτι



Εκτέλεση

1. Καθαρίζουμε τα ρεβίθια από τυχόν πετραδάκια, τα ξεβγάζουμε σε κρύο νερό και τα αφήνουμε σε νερό της βρύσης τουλάχιστον 6 (ιδανικά 12) ώρες να φουσκώσουν. Το νερό πρέπει να έχει όγκο τουλάχιστον τρεις φορές μεγαλύτερο από εκείνον των ρεβιθιών, δηλαδή για τα τρία φλιτζάνια ρεβίθια χρειαζόμαστε τουλάχιστον 3 λίτρα νερού.

2. Αφού φουσκώσουν, στραγγίζουμε το νερό, τα πασπαλίζουμε με τη σόδα και τα τρίβουμε ανάμεσα στα δάχτυλά μας, να πάει η σόδα παντού. Τα αφήνουμε έτσι για περίπου 20 λεπτά κι ύστερα τα ξεβγάζουμε καλά.

3. Όλη η ουσία της σιφνέικης ρεβιθάδας συμπυκνώνεται στις επόμενες δύο φράσεις α) βάζουμε όλα τα υλικά (ρεβίθια, κρεμμύδι, αλάτι, δάφνη, λάδι) σε μια σκεπασταριά* και την απογεμίζουμε με νερό, και β) ψήνουμε το φαγητό, χωρίς να το ανοίξουμε, στους 140 βαθμούς Κελσίου για 5-8 ώρες. Ιδανική περίπτωση να το φουρνίσετε κατά τις δώδεκα το βράδυ του Σαββάτου και να το βρείτε έτοιμο το πρωί που θα σηκωθείτε να πιείτε το καφεδάκι σας (να εκμεταλλευτούμε και το νυχτερινό τιμολόγιο στο ρεύμα). Αν έχετε μάλιστα κλείσει το καπάκι της σκεπασταριάς με λίγο ωμό ζυμάρι, να μη χάνει νερό, τότε θα έχετε μια ακόμα πιο παραδοσιακή γεύση

4. Το φαγητό πρέπει να είναι σχεδόν πουρές, χυλωμένο πέρα πάσης ελπίδος. Σερβίρουμε με άφθονο λεμόνι, ελίτσες ή τουρσί, ου μην αλλά και με ένα νεροκρέμμυδο στουμπηχτό.

5. Σε κατσαρόλα με βαρύ πάτο, βάζουμε το υπόλοιπο λάδι να κάψει και τσιγαρίζουμε τα θράψαλα. Σβήνουμε με το κρασί και το αφήνουμε να εξατμιστεί.

* Η σκεπασταριά είναι το παραδοσιακό κωδονόσχημο πήλινο σκεύος μαγειρέματος του Αιγαίου, παρόμοιο με το μαστέλο της Χίου και πάσης φύσεως γάστρες εδώ κι εκεί. Στο Σπίτι Μας έφτασε μέσω μια δεσποινίδος και του δικού της Συγκατοίκου, παρέα με τη συνταγή μιας σούπερ-μαμάς Μαρίας.

Συνταγή αυθεντικά σιφνέικη, νοστιμιά αυθεντικά εγγυημένη. Καλώς θα μας μπει η άνοιξη, με το μόνο φαγητό του χειμώνα που μυρίζει τόσο έντονα καλοκαίρι.

Πίτσα Μαργαρίτα - Δείπνο για δύο

Μπα, δεν είμαι εγώ για Βαλεντίνους.

Είμαι μόνο για μια βραδιά με τον Συγκάτοικο, κρασί, μουσική. Ίσως χαμηλωμένα φώτα, ίσως αναμμένο το καλοριφέρ.

Και μια πίτσα Μαργαρίτα. Απλά πράγματα.

Σαν την αγάπη.

Πίτσα Μαργαρίτα

Μερίδες: 6 κομμάτια πίτσας

Χρόνος: 30 λεπτά

Υλικά:

1 πακέτο έτοιμη ζύμη για πίτσα
300 γραμμάρια διάφορα τριμμένα τυριά (υπάρχουν έτοιμα μείγματα)
1/2 φλιτζάνι +2 κουταλιές της σούπας κέτσαπ
1/2 κουταλάκι του γλυκού βασιλικός αποξηραμένος


Εκτέλεση

1. Απλώνουμε τη έτοιμη ζύμη για πίτσα σε ταψί. Αλείφουμε με το μισό φλιτζάνι κέτσαπ, πασπαλίζουμε με το βασιλικό και μετά ρίχνουμε από πάνω το τυρί.

2. ψήνουμε την πίτσα σε προθερμασμένο φούρνο, στους 180 βαθμούς Κελσίου για περίπου μισή ώρα ή ως να καλοψηθεί η ζύμη και να αρχίσει να ξεραίνεται το τυρί στις άκρες.

3. Μόλις βγει και πριν την κόψουμε, βάζουμε σε μια σύριγγα μαγειρέματος την υπόλοιπη κέτσαπ και γράφουμε με αυτήν το σπέσιαλ μήνυμα της βραδιάς.

4. Σερβίρουμε αμέσως




Ο Μανουέλ Βασκέθ Μονταλμπάν, στις Ανήθικες Συνταγές του, λέει κάπου ότι ορισμένες τροφές επιβάλλεται να τις τρώει το ζευγάρι με τα χέρια. Να τον πιστεύετε τον Μονταλμπάν. Κάτι ξέρει από φαγητό. Κι από φιλιά, καθώς φαίνεται.

Jeweled Rice - Περσικό ρύζι με ξηρούς καρπούς

Ω, η κουζίνα του Φαρς.

Γεμάτη ατίμητα πετράδια. Σαν κι αυτό το πιλάφι, που σύμφωνα με τη Βικιπέδια λέγεται Morasah-polo και το τιμούν στην περιοχή της Τεχεράνης. Jeweled Rice για τους Αμερικάνους. Ρύζι με τα πετράδια του δηλαδή.

Ατίμητο. Σαν τη γεύση του.

Περσικό ρύζι με ξηρούς καρπούς

Jeweled Rice - Morasah-Polo
μια παραλλαγή της συνταγής της Sue (A view from the Great Island)

Μερίδες: 2-4 (ανάλογα με το πόσο λιχούδηδες είναι οι συνδαιτημόνες

Χρόνος: 45 λεπτά

Υλικά:

1/2 κουταλάκι του γλυκού κρόκος Κοζάνης σε ίνες
2 κουταλιές της σούπας φρέσκο βούτυρο
1/4 κουταλάκι του γλυκού μαραθόσποροι
1/4 κουταλάκι του γλυκού κύμινο (καλύτερα σε σπόρους, αλλά και τριμμένο δεν πειράζει)
1/8 κουταλάκι του γλυκού κανέλα τριμμένη
1/8 κουταλάκι του γλυκού πράσινο καρδάμωμο τριμμένο
1/8 κουταλάκι του γλυκού μπαχάρι τριμμένο
1 μέτριο κρεμμύδι
1 1/2 φλιτζάνι ρύζι μπασμάτι
2 φύλλα δάφνης
1 λεμόνι (καλύτερα ακέρωτο)
1/4 φλιτζάνι αποξηραμένα κράνα
1/4 φλιτζάνι αποξηραμένα βερίκοκα
1/4 φλιτζάνι αποξηραμένα σύκα
1/4 φλιτζάνι αμύγδαλο ξεφλουδισμένο
1/4 φλιτζάνι φιστίκι Αιγίνης ψίχα
σπόροι ενός ροδιού
αλάτι
μαύρο πιπέρι τριμμένο


Εκτέλεση

1. Ξεπλένουμε καλά το ρύζι σε άφθονο νερό. Αφήνουμε τις ίνες του κρόκου να μουσκέψουν σε 2 1/2 φλιτζάνια καυτό νερό. Με το ειδικό εργαλείο, κόβουμε λεπτά μπαστουνάκια τη φλούδα του λεμονιού. Καθαρίζουμε και ψιλοκόβουμε το κρεμμύδι. Με μεγάλη προσοχή, σε αντικολλητικό τηγάνι και χωρίς λιπαρή ύλη, καβουρδίζουμε τα αμύγδαλα και τα φιστίκια.

2. Ζεσταίνουμε το βούτυρο και σωτάρουμε το μαραθόσπορο και το κύμινο ως να μοσχοβολήσουν. Προσθέτουμε κανέλα, καρδάμωμο και μπαχάρι και τα αφήνουμε για λίγο να τσιγαριστούν κι αυτά. Χαμηλώνουμε τη φωτιά, προσθέτουμε το κρεμμύδι και το αφήνουμε περίπου 10 λεπτά, να μαλακώσει καλά.

3. Προσθέτουμε το ρύζι, ανακατεύοντας καλά με ξύλινη κουτάλα, να γυαλίσει. Ρίχνουμε το νερό με τον κρόκο, τη δάφνη και τις φλούδες λεμονιού. Αλατοπιπερώνουμε κατά βούληση.

4. Ψιλοκόβουμε τα βερίκοκα και τα σύκα και τα προσθέτουμε στο ρύζι, μαζί με τα κράνμπερι, τα αμύγδαλα και τα φιστίκια. Κλείνουμε το καπάκι της κατσαρόλας και το αφήνουμε να γίνει, περίπου 12 λεπτά. Μετά, χωρίς να μετακινήσουμε την κατσαρόλα ή να ανοίξουμε το καπάκι, σβήνουμε τη φωτιά και το αφήνουμε να σταθεί για 10 λεπτά ακόμη.

5. Όταν είναι έτοιμο, "σκαλίζουμε" το ρύζι με ένα πιρούνι, ν' αφρατέψει, αφαιρούμε τα φύλλα δάφνης και μοιράζουμε στα πιάτα. Πασπαλίζουμε με τους σπόρους ροδιού.

6. Συνοδεύουμε με κοτόπουλο ή κουνέλι κατσαρόλας. Σερβίρουμε ζεστό.



Δοκίμασα να το φτιάξω με κους-κους αντί ρυζιού. Κι ήταν εξίσου υπέροχο.

Δείπνο με φίλους

Ο Συγκάτοικος είναι σπάνιο είδος ανθρώπου. Είναι από εκείνους που μπορούν να αλλάξουν τον χαρακτήρα ενός ανθρώπου προς το καλύτερο. Δεν το προσπαθεί ενεργά, απλά κάθεται δίπλα σου και μοιράζεται μαζί σου κάποιες απόψεις. Δεν σε αναγκάζει, δε σε γκρινιάζει, κάποιες φορές δε σε προτρέπει καν. Απλά βλέπεις ότι έχει ένα δίκιο. Έχει αυτό το σπάνιο χάρισμα. 

Κατά παράδοξο τρόπο -μιας και τέτοια πράγματα συνήθως δεν τα ευνοεί  ο νόμος της ζούγκλας- οι άνθρωποι εκτιμούν αυτό το χάρισμά του. Δείχνουν να κατανοούν ότι η αλλαγή που εκείνος επιφέρει στο χαρακτήρα τους είναι για καλό τους, ότι τους κάνει καλύτερους. Ο Συγκάτοικος έχει πολλούς φίλους.

Γι' αυτό και συχνά στο Σπίτι Μας τρώμε με φίλους. Και για τους φίλους που εκτιμούν τον Συγκάτοικο, αξίζει να προσπαθήσω να φτιάξω κάτι πιο περίπλοκο από μπιφτέκια με πατάτες.

Δείπνο με φίλους

Φθινοπωρινό ή χειμωνιάτικο τραπέζι, κρεωφαγία

Σύστημα 2-1-11-1

Ορεκτικά

Πατατοκροκέτες γεμιστές με ντομάτα και μοτσαρέλλα

Ατομικά πιτάκια με κίτρινη
κολοκύθα

Σαλάτα

Σαλάτα πράσινη με καρδιές αγκινάρας και λιαστές ντομάτες

Κυρίως πιάτο

Κουνέλι κατσαρόλας λεμονάτο

Συνοδευτικά

Jewel Rice - Περσικό ρύζι με ξηρούς καρπούς

Επιδόρπιο

Σορμπέ γλυκολέμονο με μαστίχα

Μπουφές για την ονομαστική μου εορτή - 2

Τι λείπει από την ελληνική γαστρονομική μπλογκόσφαιρα;

Τα μενού. Ολοκληρωμένες προτάσεις για μπουφέδες ή γεύματα, που να δίνουν μερικές ιδέες τι να σερβίρεις με τι.

Δε λέω ότι είμαι εξπέρ σ’ αυτό. Μερικές φορές (τι μερικές, πάντοτε, η μυαλοκομμένη) το παρακάνω και παραφορτώνω το σύμπαν στη ράχη του γαϊδάρου. Αλλά κάποιες φορές, κάποια impromptu, κάποιες στιγμές χαλάρωσης με τους φίλους, κάποιες μέρες που πρέπει, δε μπορεί παρά να τις γιορτάσεις μ’ ένα τσιμπούσι, καταφέρνω να τις φέρω βόλτα.

Και να βάλω τον Συγκάτοικο να τις φωτογραφήσει.

Από τότε που μετακομίσαμε στο Σπίτι Μας, πειθάρχησα τον εαυτό μου. Παλιότερα, τα τραπέζια και οι μπουφέδες μου γίνονταν κτηνώδη, πολλά πράγματα, και πολλά σε ποσότητα και τελικά τίποτε δεν ξεχώριζε, τίποτε δε χτύπαγε στο μάτι.

Σκέφτηκα λοιπόν, να παραδειγματιστώ από τους προπονητές του ποδοσφαίρου. Να φτιάξω συστήματα. Ένα σύστημα για όταν ο αντίπαλος έχει καλύτερη επίθεση (ας πούμε, μπουφές για πολλούς και καλοφαγάδες καλεσμένους). Ένα σύστημα για όταν έχει καλύτερη άμυνα (δείπνο με φιλικό ζευγάρι που εκτιμά τις λεπτές γεύσεις). Ένα σύστημα για φιλικό παιχνίδι με τους κολλητούς (βραδιά με επιτραπέζια και την παλιοπαρέα). Ένα σύστημα για τα προκριματικά του Champion’s League, έναντι της Μπάγιερν Μονάχου (της παλιάς, εκείνης με τον Λόταρ Ματέους δεκάρι, ναι για) (τραπέζι σε συγγενείς του Συγκάτοικου. Ή σε δικούς με συγγενείς. Πώς να το πω, δύσκολη κλήρωση, ξες τώρα).

Και δε χρησιμοποιώ την ποδοσφαιρική ορολογία εις μάτην.

Το πρώτο σύστημα, με το μπουφέ και τους πολλούς, το λέω 2-2-2-2- ½ . Δύο ορεκτικά, δύο σαλάτες, δύο κυρίως πιάτα, δύο συνοδευτικά και το επιδόρπιο μικρό και περιορισμένο, όλο και κάποιος θα φέρει γλυκά και δε θέλω να μένουν πολλά γλυκά.

Το δεύτερο με το δείπνο για φίλους, το λέω 2-1-11-1. Δύο ορεκτικά, μια σαλάτα, 11άρι παίζει το καλό κυρίως, μαζί με το συνοδευτικό του κι ο τελευταίος άσσος είναι το επιδόρπιο, γενναίο, να δείξει.

Το σύστημα για χαλαρή βραδιά με επιτραπέζια είναι 4-2-0-2. Τέσσερα ορεκτικά και γενικά φαγητό που να μη θέλει πιάτο, δύο λαχανικά ωμά, σαν σαλάτα, και πάλι τύπου finger food και δύο διαφορετικά επιδόρπια, χωρίς κυρίως.

Το τελευταίο σύστημα δεν έχει χρειαστεί να το παίξω ακόμα.

Θα επανέρχομαι σε αυτό το στυλ ανάρτησης κάθε που θα πλησιάζει μια μεγάλη γιορτή. Του Αγίου Ευθυμίου, παραδείγματος χάρην, χεχε. Έτσι για να έχετε κάτι για brain storming μια βδομαδούλα πριν τα γεγονότα. Κι ενδιαμέσως θα βλέπουμε και τις συνταγές.

Πάμε λοιπόν, μερικά μενού. Ενδεικτικά. Κουβέντα να γίνεται.

Μπουφές για την ονομαστική μου εορτή (20 Ιανουαρίου)

Χειμωνιάτικος μπουφές, κρεωφαγία

Σύστημα 2-2-2-2-½

Ορεκτικά

Κεφτεδάκια με σάλτσα κρέατος και τριμμένη κεφαλογραβιέρα

Μουφουλέτα

(υπομονή, θα δείτε τι είναι. Και δε θα το πιστεύετε)

Σαλάτες

Ντοματοσαλάτα

Λαχανοσαλάτα

Κυρίως πιάτα

Κοτόπουλο γλυκόξινο

Τορτελίνια φούρνου με μανιτάρια και λουκάνικα

Συνοδευτικά

Πατάτες φούρνου με σάλτσα κρέατος

Ρύζι Μπασμάτι

Επιδόρπιο

Σαλάμι ψυγείου